Hypocriete Westerse Consumenten

De blogosphere gonsde afgelopen week van de onthulling dat iPods onder erbarmelijke omstandigheden in elkaar worden gezet in China. Natuurlijk is dat schrijnend als je ziet welke winsten er op worden gemaakt, maar komt dit als een verrassing? Natuurlijk niet.

Ons hele systeem is er op gebaseerd dat produktie tegen de laagst mogelijke kosten plaatsvindt, en als dat in een Chinese fabriek gebeurt dan sluiten zowel opdrachtgever als consument de ogen. Wetgeving die het verbiedt ontbreekt, dus waarom niet? De verontwaardiging die het bericht over Apple oproept is hypocriet omdat we doorgaans meer interesse in de prijs van de aankoop hebben dan voor iets wat in verre landen plaatsvindt. Of in de periferie, zoals Emmanuel Wallerstein zou zeggen, nuttig om het economische centrum van goedkope arbeid en grondstoffen te voorzien.

Inmiddels mag worden aangenomen dat veel mensen weten dat verreweg de meeste chocolade met behulp van slavernij wordt geproduceerd, maar dat heeft nog niet tot een daling in chococonsumptie geleid, en deze iPod situatie zal evenmin tot een verkoopdaling leiden. Alleen consumenten kunnen hier iets aan doen door hun gedrag te veranderen. Soms werkt dat, zoals in het geval van Nike -beschreven in het Volkskrant artikel hieronder- maar totdat het Westen bereid is met wetgeving te komen dienen we te accepteren dat onze welvaart nog altijd ten dele op slavernij is gebaseerd.

Volkskrant: Apple in verlegenheid door iPod fabrieken China
Keuringsdienst van Waarde: Slaafvrije chocolade

Next Please

Jongeren zijn een doelgroep. Dat denken kerken, vakbonden en kranten in ieder geval. Morgen verschijnt NRC Next, dat als doel heeft om de internettende en metro lezende jongere aan de papieren (echte?) krant te krijgen. De meerwaarde van een ‘echte’ krant ten opzichte van een echte krant is wel duidelijk, want goede achtergronden bij het (binnenlandse) nieuws zijn schaars op internet. De bonte flash website van NRC Next is voorzien van een kek weblog dat vooralsnog uitblinkt in navelstaarderij, maar dat zal morgen na de lancering wellicht anders zijn. Op zich is een pocket editie van het NRC een goede zaak, maar of jongeren zich er door worden aangesproken is nog maar de vraag.

Het benoemen van jongeren als doelgroep staat echter haaks op datgene waar jongeren het drukst mee bezig zijn, namelijk het worden van een individu. Afgezien van kerken die weer hun geheel eigen problemen hebben kun je concluderen dat veel bestaande organisaties volledig niet aansluiten bij de belevingswereld van jongeren en dat de noodzaak om een stuk marketing op jongeren te richten een brevet van onvermogen is ten aanzien van de eigen dienstverlening. Innovatie zou de spil moeten zijn waar alles om draait, niet de leeftijd van een doelgroep. Maar toch ben ik benieuwd naar de eerste editie morgen, in de hoop dat NRC Next niet het zoveelste jongerenmarketing debacle wordt.

Piraten of teleurgestelde consumenten

Een onlangs gehouden onderzoek onder Amerikaanse luisteraars bracht in beeld hoe muziekluisteraars tegenover de huidige muziekindustrie staan, hoe ze denken over al dan niet betaald downloaden, cd-prijzen en de originaliteit van de muziek ‘van vandaag de dag’. Pirates: It Takes One to Know One

In een notendop komt het er op neer dat men zich bestolen voelt door een stelletje talentloze ransapen, ondanks dat ze in meerderheid graag betalen voor muziek die ze leuk vinden.

Hoe doet u dat? Bent u een verstokt downloader die geen cent betaalt voor muziek of betaalt u graag voor iets moois? En is de muziek van vandaag de dag nou echt slechter of valt het wel mee?

Goedgekeurde cijfers

De WAO herkeuringen staan onder druk. De onlangs opgerichte stichting CORV probeert langs juridische weg de herkeuringen te stoppen omdat de WAO een verzekering is waarvan de voorwaarden niet zomaar eenzijdig zouden mogen worden gewijzigd.
Tegelijkertijd geven de keuringsartsen van het UWV aan morele problemen te hebben om op basis van targets mensen te moeten herkeuren en dit heeft tot een ‘onwerkbare siuatie’ bij het UWV geleid. Ik weet niet of keuringsartsen een eed moeten zweren, maar afgezien daarvan zien zij natuurlijk direct de gevolgen van hun beslissingen, en het siert hen dat de ‘befehl ist befehl’ mentaliteit ze niet goed afgaat.

Het interne rapport (pdf) van het UWV waardoor de crisis naar buiten kwam, laat aan duidelijkheid weinig te wensen over: Onhaalbare afspraken met de politiek over aantallen worden aan medewerkers opgelegd die zich daardoor professioneel genegeerd voelen, wat er toe leidt dat ze het beleid van het UWV niet kunnen verdedigen, maar zich met de patiënt gaan identificeren. Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoe die mensen zich ‘s avonds moeten voelen.

Ondertussen kijkt minister De Geus verbaasd op vanwege ontstane commotie en kan zich onmogelijk voorstellen dat er problemen zijn, ook al was hij daar al eerder van op de hoogte gesteld. Het UWV geeft als oplossing aan dat er zo snel mogelijk weer vertrouwen moet worden gekweekt tussen personeel en directie, maar wellicht dat daarvoor eerst het beleid zal moeten veranderen. Want mensen tot nummers of aantallen reduceren is geen goed idee, de vraag is echter of De Geus na twee jaar Balkenende II nog in staat is om de mensen achter de cijfers te zien.

Hebzucht

Platenmaatschappijen zijn nog altijd zoekende naar een goed model om online muziek aan de man te brengen en piraterij tegen te gaan. Dat zij zich verzetten tegen p2p software en andere uitwisseldiensten is begrijpelijk, afgezien van hun nogal botte methodes. (Sommige rechters gaan daar overigens niet in mee)

5 jaar geleden was Napster de voornaamste mogelijkheid om online aan muziek te komen, tegenwoordig zijn er zat alternatieven waarvan iTunes de voornaamste is. Het concept is simpel: 1 dollar voor een liedje. Het concept werkt, de platenmaatschappijen besparen fors op distributiekosten en de klant kan kiezen uit uitgebreide archieven. Iedereen wint.

Niet volgens de platenmaatschappijen, zij gaven al eerder aan de prijzen van nieuwe songs te willen verhogen en nu wordt bekend dat topman van Time Warner heeft gezegd dat zijn bedrijf ‘recht’ heeft op een aandeel in de iPod verkoop. Ik kan geen bewijzen vinden voor het feit dat er een deel van de omzet van CD spelers of pick-ups naar de platenmaatschappijen gaat, dus waarom dat met een iPod wel zo zou zijn ontgaat me. Bij de oude techniek is de ‘oer’ geluidsdrager een andere dan die waarop je de kopie opnam, en daar zit een heffing op, maar bij mp3’s heb je nou eenmaal een opslagmedium nodig.

1 dollar per liedje is zelfs nog aan de forse kant, want per ‘cd’ betaal je alsnog ruim 10 dollar, terwijl de mogelijkheden een stuk minder zijn. Kopieëren kan niet, en als je computer crasht ben je alles kwijt. En dan heb ik het nog niet eens over de toch mindere geluidskwaliteit ten opzichte van CD kwaliteit.

Als men meer gaat vragen voor mp3’s dan moeten de rechten eerst maar eens goed worden geregeld, want dan wil ik de liedjes ook gratis kunnen vervangen na een systeemcrash, want ik heb dan immers voor de rechten betaald. En mag ik een kopie maken van een cd en die op mijn iPod afspelen?

Helaas zijn de platenmaatschappijen niet echt toeschietelijk om dit soort zaken te regelen, en zal piraterij de komende jaren nog floreren. En de online muziekwinkels? Die weten allang dat de hits van de dag maar een fractie opleveren van hun gehele omzet. (Wired Magazine: The Long Tail)

Mensenrechten, mensenplichten?

Mensenrechten krijgen weinig aandacht behalve als het weer eens mis is gegaan. Elk mens heeft recht op bepaalde zekerheden zoals die zijn omschreven in het verdrag van de rechten van de mens en dat zijn goede rechten waaraan niet getornd mag worden. Maar zoals iedereen als kind al vroeg leert, horen bij rechten, plichten. Behalve bij mensenrechten lijkt het.

Een van de dingen die me opvalt is dat er nooit over zulke plichten wordt gesproken, behalve wanneer er een excuus voor een oorlog nodig is. Er wordt in de verklaring van de rechten van de mens slechts gesteld dat: ‘Alle mensen worden vrij en gelijk in waardigheid en rechten geboren. Zij zijn begiftigd met verstand en geweten, en behoren zich jegens elkander in een geest van broederschap te gedragen.’ (artikel 1)

Waarom niet iedereen verplichten ervoor te zorgen dat die mensenrechten worden verspreid en nageleefd? Zo’n besluit kan mensen ook tot nadenken aanzetten, want alhoewel iedereen de mensenrechten onderschrijft blijkt het toch anders te zijn wanneer we er in ons dagelijks leven mee worden geconfronteerd. Artikel 4 stelt bijvoorbeeld: “Niemand zal in slavernij of horigheid gehouden worden. Slavernij en slavenhandel in iedere vorm zijn verboden.”

Read more

A Night in Jail

Mike from Satan’s Laundromat spent a night in jail because of random arrests during an anti Bush demonstration.

After taking some pictures of Critical Mass riders getting arrested, I turned to walk away and suddenly was in cuffs, one of the 264 cyclists and random passers-by arrested Friday night. Rather than writing us summonses for the offenses we were charged with, which were violations (on par with a traffic ticket or an open container), not even misdemeanors, the cops decided to teach us a lesson by hauling us over to a bus depot-turned-holding cell where we got to sleep in cages on diesel-sludge-covered concrete. …read more about it

The Holiday Lie

Minister Sybilla Dekker said that The Netherlands and Germany have the largest number of holidays in Europe and that the dutch should sacrifice 2 to 3 days for the good of the economy. Work more for the same money seems to be the government’s slogan.

But when you check those numbers mentioned, the real numbers are disturbingly different: The Dutch have the least number of holidays in europe. So that is complete bullshit from somebody who should be acting in our best interest. Well, you may expect that in a democracy, right?

I am not opposed to firm measures to make the country healthy again, but descisions like that shouldn’t be based on lies but on general consensus.

The English know how to solve those issues though. Just give the people 8 extra days to keep them happy. Blair might have been mistaken to send British troops to Iraq, but he sure knows how to please the workers.