Bye Twitter

Vijftien jaar duurde het, mijn Twitter experiment dat ik in 2009 startte. Destijds was het nieuw en was ik -net verhuisd naar Hilversum- op zoek naar een netwerk in mijn nieuwe woonplaats. En daar was Twitter wonderwel geschikt voor. Het duurde niet lang voor ik op twitterborrels mensen op het mediapark leerde kennen. En later leverden die contacten me meer dan eens een baan of een interessant gesprek op. En regelde ik met één tweet een vervanger toen ik ergens wegging.

Het duizenddingendoekje, dat is wat twitter voor mij was. Wie je volgde maakte de waarde. En door het hoge tempo van berichten was het onmisbaar bij actualiteiten zoals de Arabische Lente, #BLM, #metoo.

Maar met de jaren veranderde de toon. Het gezellige verdween en het platform werd in toenemende mate een podium voor polarisatie, waarin mensen continue een grote bek hebben en je niks kunt zeggen zonder bedreigd, uitgescholden of gediscrimineerd te worden. De overname door Musk en het verwijderen van alle zijwieltjes en vangrails qua moderatie maakte dat het uiteindelijk echt niet meer te hachelen was. Een jaar of twee geleden stopte ik al met mijn actief gebruik van twitter, en lurkte ik zo nu en dan nog, als er wat actueels gebeurde.

Ik zit zelf al weer een paar jaar naar volle tevredenheid op Mastodon. Is het vergelijkbaar met twitter? Mwah, het is een stuk rustiger, maar ook véél respectvoller naar elkaar. Een fijne plek om te zijn. En het hoeft voor mij niet te snel druk te worden, gezapigheid rules. En decentrale netwerks hebben een plan dat een lange adem vergt, dus gestage steady groei is prima.

Sinds een tijdje ben ik ook op Bluesky te vinden, waar het nu inééns druk wordt. Met een half tot één miljoen twuchtelingen per dag die zich daar aanmelden is ineens een kritische massa bereikt voor breaking news. Dus nu heb ik op -letterlijk- twee handen na, iedereen die ik volgde op twitter wel ergens anders teruggevonden. En is er niks meer dat me nog aan de resten van twitter bindt. En het is goed zo. Doei twitter.

Aan alles komt een eind

black trash bin with full of trash
Foto van de huidige stand van Twitter door Markus Spiske op Pexels.com

Het was het voorjaar van 2009 dat ik besloot om Twitter eens te gaan proberen. Mijn contract zou aflopen, dus het was wel handig om alle netwerkbanden een beetje aan te halen. Veel van mijn contacten zaten op dat nieuwe sociale platform. Een aantal jaar twitterde ik regelmatig, duikelde er banen en collega’s op en maakte nieuwe vrienden. 

Maar langzaam kwam de klad er in. Ik ging op Facebook en veel bekenden van Twitter, maar ook mensen die niet op Twitter zaten, volgden. Langzaam verdween Twitter een beetje uit beeld. Voor actuele situaties was het nog altijd onovertroffen, maar voor het sociale babbelen was Facebook beter. En dan heb ik het nog niet eens over Telegram, waar een hele kudde vrienden zit die überhaupt niet op social zitten. De laatste jaren ging het op Twitter vooral over de ophef van de dag, en waren de gesprekken vaak zuur en voorspelbaar. En dan heb ik het nog niet eens over de nazi’s, de racisten, de Russische trolfabrieken en de spam. Nee, Twitter was al een tijdje niet zo héél gezellig meer. 

En nu lijkt de cirkel bijna rond te zijn voor Twitter. Elon Musk koopt het platform zonder een duidelijk idee te hebben van de nuances en complexiteiten die bij het runnen van zo’n platform komen kijken. Ja, je kunt alles en iedereen de vrije hand geven, maar zoals elke forum moderator al 25 jaar weet: Daar wordt het niet gezelliger van. Je hebt moderatie nodig. En ethiek. En verantwoordelijkheid.

En in de herfst van Twitter trekt men naar Mastodon, wat belooft decentraal te zijn (op de betere manier dan alle crypto web3 onzin) en niet te worden gecontroleerd door één grote speler. Een beetje zoals internet in de beginjaren was, maar wat we zijn kwijtgeraakt. Ik heb besloten om mijn blog ook maar weer eens af te stoffen en wat vaker te gaan gebruiken. Want als we decentraal gaan doen, dan moeten we het ook goed doen.

Vooralsnog houd ik mijn Twitter account nog even aan, maar ga ik de meeste aandacht in Mastodon steken. Gewoon, omdat het kan. Je vindt me op @onnob@mastodon.social

Wat nuttige Mastodon links

De Beste Metalplaten van 2020

2020 was natuurlijk een dramatisch jaar, maar op metalvlak is er veel moois uitgekomen. Het was moeilijk om ze te rangschikken, ook omdat ze zo verschillend zijn. Maar de plaat die ik het meest heb geluisterd is toch wel Psychotic Waltz.

  • Psychotic Waltz – God shaped void
    Melodieus, mooie arrangementen, doet denken aan Ghost. En aan Spirit Adrift. Niet bruut, wel retestrak en heerlijke nummers. En het meest geluisterd van al deze platen
  • Frigoris – …in Stille
    Mijn soort Black Metal. Monotoon doch melodieus, met rare experimenten die aan de tachtiger Neue Deutsche Welle doen denken. Net voor het maken van deze lijst ontdekt en promt toegevoegd.
  • Green Carnation – Leaves of Yestertear
    Progressive met luisterbare composities, niet neurotisch pielen om het pielen maar gewoon goede songs.
  • Dawn of Solace – Waves
    Een van mijn favoriete gitaristen, Tuomas Saukkonen, vervult zijn prive melodoomdeath dromen. Fraai, zwaar, slepend, melodieus.
  • Spirit Adrift – Enlightened in Eternity
    Elk jaar een album lijkt het devies, en ze worden er niet slechter van. Met overduidelijke invloeden van de klassieke rockbands en vroege metalpioniers. Als de klassieken je ding zijn, dan is dit een hele fijne plaat.
  • Havukruunu – Uinuos Syömein Sota
    Finnen zingen in het Fins, folky, black. Met veel plezier, en dat hoor je. Een van de beste platen van het afgelopen jaar.
  • Fluisteraars – Bloem
    Ik kende ze niet, maar deze plaat ademt oprechte blackmetal, niet perse trve en evil, maar vette vocalen, een gordijn van gitaar en verrassend goed afgemixt zonder glad te klinken. Het betere Hollandse Metaal.
  • Haken – Virus
    Progressive, retestrak en complexe songs die prima te volgen zijn. Dit is tot waar ik prog ongeveer trek. Veel weirder en ik haak af, maar dit is echt een toffe plaat.
  • Invernoir – The Void and the unbearable Loss
    Doomy black, slepend, sfeervol, in de stijl van My Dying Bride. Droeve gitaren, diverse zang en een desolaat metaal landschap. Love it.
  • Soliloquium – Things We Leave Behind
    Ook weer wat doomy, maar wat opgewekter dan Invernoir
  • Fen – The Dead Light
    Wederom black metal, niet perfecte productie en dat is prima, sfeervoll en atmosferisch, mooie songs, erg afwisselend
  • Marrasmieli – Between land and sky
    Uptempo folky happy black, vette riffs, cello’s, stampende songs. What’s not to like?
  • The HU – The Gereg
    Uit Mongolië, Melodisch, duister, viool, keelzang, hummppa achtige ritmes, en technisch gezien van eind 2019, maar voor mij een van de platen van afgelopen jaar

    Ook luisterenswaardig:
  • Scaphoid – Absent Passages
  • Wailing Storms – Rattle
  • Ambassador – Care Vale
  • Svalbard – When I die, will I get better?
  • Countless Skies – Glow
  • Necrophobic – Dawn of the Damnes
  • Kardashev – The Baring of Shadows
  • Slow Fall – Beneath The Endless Rains
  • Descent – The Deviant

Beste Albums 2019

Dit nummer heb ik afgelopen jaar het meest beluisterd

2019 was een bewogen jaar op privévlak, maar muziek maakt ellende dragelijk. Een van de platen in mijn Top 10 is Ancestrall Recall van Christian Scott aTunde Adjuah, een geweldige plaat, maar afgelopen jaar heb ik het meest geluisterd naar zijn Centennial Trilogy van 2 jaar geleden. Jazz werkt me vaak snel op de zenuwen, maar dit is zo goed. Modern, crossover, met hiphop invloeden en klassieke solo’s. En wat denk je, ik blijk zelfs fluit te kunnen waarderen. Ik heb de drie albums in een Spotify speellijst staan voor wie het interesseert.

Net als vorig jaar is er een album dat zowel in de metal as in de reguliere lijst kan komen. Omdat hij bij de metallijst bovenaan staat zal ik ‘m niet in deze lijst opnemen, maar als je van uptempo gothic rock houdt, luister dan zeker even naar Mana van Idle Hands (op spotify)

Maar genoeg gekeuveld, dit is de

Top 10

  1. Lana del Rey – Norman Fucking Rockwell
  2. Michael Kiwanuka – Kiwanuka
  3. ORBI – The Oscillating Revenge of the Background Instruments
  4. Ancestral Recall – Christian Scott aTunde Adjuah
  5. Gary Clark jr. – This Land
  6. Billie Eilish – When we all fall asleep, where do we go?
  7. Fontaines DC – Dogrel
  8. Meetsysteem – Geen signaal
  9. M – Lettre Infinie
  10. Mavis Staples – We get by

En dan nog een paar andere albums die net buiten de top 10 vielen

  • Nick Cave – Ghosteen
  • Paul Cauthen – Room 41
  • Lizzo – Cuz I love you
  • Mdou Moctar – Ilana (The Creator)
  • Tyler, The Creator – Igor
  • Jamila Woods – LEGACY! LEGACY!
  • Lee Fields and the Expressions – It Rains Love
  • Ours Samplus – One Day, One Beat vol. 2
  • Anderson .Paak – Ventura
  • Flying Lotus – Flamagra

En als nagekomen bericht nog een schitterende hiphopplaat van Marlon Craft: Funhouse Mirror. Die had zomaar Mavis uit de top 10 kunnen duwen. 🙂

Speellijst 2019

Beste Metal Albums van 2019

Het is weer het einde van het jaar, en dat betekent dat alle speellijsten in Spotify, waar ik al mijn vonsten in bewaar, weer moeten worden doorgespit om enigszins geordend in lijstvorm te worden gepresenteerd.

En zoals elk jaar is er altijd wel één album dat er bovenuit springt, dat je steeds opnieuw opzet. Vorig jaar was dat Eneferens’ The Bleakness of Our Constant. En dit jaar was het niet anders.

Maar daarna moet je kiezen uit een veel te lange lijst. De top 10 was vrij snel bepaald, maar omdat er daarmee toch veel moois nét buiten de boot valt, ook een paar platen die ook het luisteren meer dan waard zijn. En tenslotte een speellijstje voor uw gemak en plezier.

Top 10

  1. Idle Hands – Mana (heavy metal, gothic, new wave)
    De plaat waarvan je niet wist dat je ‘m nodig had. Poppy, rocky, New Wavey, catchy. Denk Sisters of Mercy maar dan meer metal. Deze plaat blijf je luisteren, verslavend goed.
  2. Wilderun – Veil of Imagination (symphonic, progressive, folk)
    Groots en meeslepend album dat doet denken aan Opeth in z’n hoogtijdagen, maar wat bombastischer. Cleane zang, donkere grunts, spannende composities.
  3. Insomnium – Heart Like a Grave (melodic death)
    De beste melodieuze metalband van het moment. Dit album is complex, duister, melancholiek, met mooie koortjes.
  4. Aephanemer – Prokopton (melodic death)
    Melodeath volgens de Scandinavische school, maar dan uit Toulouse. Mooie (opgewekte) melodieuze plaat die van elk nummer ook een instrumentale versie heeft waar je de arrangementen goed op kunt horen. Aanrader als melodeath je ding is.
  5. Fvneral Fvkk – Carnal Confessions (epic doom en lekker beukend)
  6. Soen – Lotus (progressive, fuck Opeth, dit is beter)
  7. Rimfrost – Expedition: Darkness (viking / black. Lekker rauw melodieus)
  8. Borknagar – True North (progressive viking / black. Verrassend vet)
  9. Swallow the Sun – When a Shadow is forced into the Light (funeral doom/melodic death. Swallow the Sun valt nooit tegen)
  10. Belzebubs – Pantheon of the Nightside Gods (melodic black / death, verrassende virtuele band, geweldige songs)

Runner ups

  • Krater – Venenare (black. nihilistische misantropen maken straffe blackmetal)
  • Sermon – Birth of the Marvellous (progressive doom. jonge band, klinkt als de moderne broer van Katatonia)
  • Bewitcher – Under the Witching Cross (heavy / speed. lekker knallen)
  • Obsidian Tide – Pillars of Creation (progressive, conceptalbum)
  • The Drowning – Radiant Dark (doom, death. zwaar)
  • Xoth – Interdimensional Invocations (death, black. apart en freaky)
  • None – Damp Chill of Life (depressed black. sfeervol black)
  • Traveller – Traveller (heavy metal. mooi oldskool is niet lelijk)

Speellijst met lekkers uit 2019

Top 10, plus runners up, plus nummers van de longlist. Voor elk wat wils.

En oh ja, er is ook nog een 2019 niet-metal lijst

Beste albums van 2018 (lijstjestijd!)

Eind van het jaar betekent lijstjes maken met de beste albums van het jaar. Top- en Snob 2000, maar vooral: naar welke nieuwe muziek uit 2018 moet je volgens mij echt even luisteren?

In elk geval The Night Flight Orchestra, want wat krijg je als gevestigde melodic deathmetal gasten een side project oprichten dat zich richt op hun rock roots uit de late jaren zeventig en de jaren tachtig? En daarbij alle écht slechte 80’s shit achterwege laten en juist de goede dingen uitvergroten, en dat combineren met strakke en catchy songs? Een epische rockplaat die je maar blijft luisteren! Serieus, ik heb zelden zoveel lol gehad met cliché’s.

En de metalheads moeten Eneferens even een luisterbeurt geven (de niet metalheads overigens ook) omdat dit een extreem goede, sfeervolle en strakke post-black plaat is. Beetje Solstafîr-achtig eenmansproject. Echt heel bijzonder.

De platen staan niet per se in een excte volgorde van geweldigheid, het zijn gewoon albums waar ik van heb genoten afgelopen jaar. Enjoy.

Niet Metal toplijstje 2018

  1. The Night Flight Orchestra – Sometimes the World Ain’t Enough
  2. Jacob Banks – Village
  3. Neneh Cherry – Broken Politics
  4. Mounaiki – By the Bright of the Night
  5. White Denim – Performance
  6. Cedric Burnside – Benton County Relic
  7. Janelle Monáe – Dirty Computer
  8. Leon Bridges – Good Thing
  9. Jedi Mind Tricks – The Bridge and the Abyss
  10. MC Solaar – Géopoetique
  11. Johnny Marr – Call the Comet
  12. Gorillaz – The Now Now

Metal toplijstje van 2018

  • Eneferens – The Bleakness of Our Constant
  • Kalmah – Palo
  • The Night Flight Orchestra – Sometimes the World Ain’t Enough
  • Ghost – Prequelle
  • At the Gates – To Drink from the Night Itself
  • VOLA – Applause of a Distant Crowd
  • Amorphis – Queen of Time
  • Altars of Grief – Iris
  • Obscura – Diluvium
  • Orphaned Land – Unsung Prophets and Dead Messiahs
  • Omnium Gatherum – The Burning Cold

Check zelf maar even hoe episch The Night Flight Orchestra is. —>

Like what you’re reading? In 2014 had ik ook wel een apart lijstje (waar ik maar zelden wat van luister, alleen Solstafir, Agalloch en Rico & A.R.T zet ik nog wel eens op)

En dan denk je dat je er bent en dan hoor je Acrid met Wonderland. Kneiterstrakke melodic deathmetal van eigen bodem, wat een fijne plaat!

Bruine Bonensoep met Chorizo

Druilerige najaarsdagen, grauw en koud, we kennen ze allemaal. Het zijn de momenten dat je trek krijgt in warme stevige soep. En bruine bonensoep is een van mijn favorieten. Jarenlang heb ik mijn bonensoep gewoon bij Unox uit blik gehaald, maar onlangs vond ik dat het -na een minder geslaagd experiment met zwarte bonensoep – toch tijd worden om één van mijn favoriete soepen toch maar eens zelf te maken.

Je kunt er veel verschillende vulling doorheen doen en dit recept is voor een weeshuis. Het is even wat snij- en raspwerk vooraf, maar dan heb je ook een forse pan soep. Ik geef een deel aan mijn schoonouders en vries daarna de rest in kant en klare porties in. Trek in soep op een druilerige zondagmiddag tijdens het schaatsen kijken? Even in de vriezer duiken en 15 minuten later heb je soep. Ik denk altijd dat ik heel lang voortkan met een vriezer vol van deze soep, maar ‘t is toch altijd sneller op dan ik denk.

Ingrediënten

  • 3 uien, fijngesnipperd
  • 2 stengels bleekselderij
  • 1 knolselderij
  • 2 aardappelen
  • 3 flinke wortels
  • 5 teentjes knoflook
  • blik van 400 gram tomatenstukjes
  • 2 liter water
  • bouillonblokjes voor 4 liter bouillon (half groente half kip)
  • stuk zuurkoolspek
  • 1 chrorizoworst
  • 1 rookworst
  • 2 blikken bruine bonen (van 800 gram elk)
  • 2 eetlepels olijfolie
  • peper en zout
  • 2 grote laurierbladeren
  • 1 kruidnagel
  • gerookt paprikapoeder
  • wat chillipoeder of vlokken
  • worchestershire sauce

Bereiding

  1. Doe je mise en place: Snijd de uien fijn, pers de knoflook uit, rasp de selderijstengels, de wortels en de aardappels. Verwijder de schil van de selderijknol en snijd ‘m in vierkante blokjes van ongeveer een centimeter. (yay, knife skills!)
  2. Fruit de uien in de olijfolie op laag vuur tot ze glazig zijn
  3. Voeg de knoflook, wortel en selderijstengel toe en laat dat een paar minuten meestoven, schep zo nu en dan om
  4. Doe de tomatenstukjes met vocht en al erbij, zet het vuur hoger en verhit alles al omscheppend
  5. Voeg hierna twee liter water toe, en doe de bouillonblokjes, kruidnagel, laurierbladeren, aardappelrasp en tenslotte het blok spek er bij
  6. Laat dit lekker 3 kwartier pruttelen tot de blokjes selderij goed gaar zijn. Als je nog hele stukken tomaat tegenkomt dan kun je die met een aardappelstamper een beetje kapotprakken op de bodem van de pan. Dit draagt bij aan de stevige structuur van de soep, dus leef je uit!
  7. Voeg een theelepel gerookte paprika, chillipoeder of-flakes en een flinke scheut worchestershire saus toe, samen met wat peper en zout (proeven!)
  8. Vis het spek, de laurierblaadjes en de kruidnagel uit de pan
  9. Snijd het spek in blokjes en gooi het weer terug
  10. Pureer vervolgens de helft van een van de blikken bonen en voeg dit toe
  11. Snijd de chrorizo en de rookworst in kleine stukjes en voeg toe (als het je ding is dan kun je de chorizo ook eerst uitbakken, maar ik ben daar niet dol op)
  12. Na 10 minuten is alles gaar en warm en doe je tenslotte de rest van de bonen erbij met een groot deel van het vocht uit het blik.
  13. Aan tafel. Ik vind zelf pittige bruine bonensoep lekker, dus bij mij gaat er nog wat tabasco doorheen.

Houd je van bonen? Check dan ook mijn recept voor chilli con carne eens!