Onderstaande post is geschreven voor de Sargasso jubileum week ter ere van ons 5 jarig bestaan, waarin een aantal schrijvers een keer een life-logje maken om te laten zien hoe het ook geweest had kunnen zijn.
Zo. De kerst is weer gehaald dit jaar. Doordat de deadline van een groot project op het werk is verschoven was er zelfs de mogelijkheid om vrij te zijn tussen kerst en oud & nieuw. Normaal vind ik het altijd wel leuk om kerst een beetje voor te bereiden – geen zwaar overdreven diners hoor, dat niet, maar wel voldoende activiteiten om je toch dat kerstgevoel te geven. Dit jaar was het echter zo’n jaar waarin de kerst ineens voor je neus staat als een onverwachte gast. Mijn kerstgevoel ontbreekt volledig.
De overburen zijn overduidelijk wel in de kerstsfeer, want iedereen die 2 uur besteedt aan het ophangen en perfectioneren van een op dennetak gelijkende slinger met tientallen lichtjes op het balkon is duidelijk op een missie om het dit jaar extragezellig te maken. Misschien dat het ontbreken van een kerstboom in huis verband houdt met mijn afwezige kerstgevoel? Wanneer ik rond de kerstdagen, door mijn werkritme gedreven, vroeg uit bed kom, is het aandoen van de kerstlichtjes altijd een teken dat er geen haast is deze dag. Dat je rustig aan wakker kunt worden, een muziekje op mag zetten en lekker kunt genieten van het niets doen. We hadden afgesproken dat er geen boom zou komen, het mini conifeertje op de schoorsteen voldoet helaas niet echt.
