Het was het voorjaar van 2009 dat ik besloot om Twitter eens te gaan proberen. Mijn contract zou aflopen, dus het was wel handig om alle netwerkbanden een beetje aan te halen. Veel van mijn contacten zaten op dat nieuwe sociale platform. Een aantal jaar twitterde ik regelmatig, duikelde er banen en collega’s op en maakte nieuwe vrienden.
Maar langzaam kwam de klad er in. Ik ging op Facebook en veel bekenden van Twitter, maar ook mensen die niet op Twitter zaten, volgden. Langzaam verdween Twitter een beetje uit beeld. Voor actuele situaties was het nog altijd onovertroffen, maar voor het sociale babbelen was Facebook beter. En dan heb ik het nog niet eens over Telegram, waar een hele kudde vrienden zit die überhaupt niet op social zitten. De laatste jaren ging het op Twitter vooral over de ophef van de dag, en waren de gesprekken vaak zuur en voorspelbaar. En dan heb ik het nog niet eens over de nazi’s, de racisten, de Russische trolfabrieken en de spam. Nee, Twitter was al een tijdje niet zo héél gezellig meer.
En nu lijkt de cirkel bijna rond te zijn voor Twitter. Elon Musk koopt het platform zonder een duidelijk idee te hebben van de nuances en complexiteiten die bij het runnen van zo’n platform komen kijken. Ja, je kunt alles en iedereen de vrije hand geven, maar zoals elke forum moderator al 25 jaar weet: Daar wordt het niet gezelliger van. Je hebt moderatie nodig. En ethiek. En verantwoordelijkheid.
En in de herfst van Twitter trekt men naar Mastodon, wat belooft decentraal te zijn (op de betere manier dan alle crypto web3 onzin) en niet te worden gecontroleerd door één grote speler. Een beetje zoals internet in de beginjaren was, maar wat we zijn kwijtgeraakt. Ik heb besloten om mijn blog ook maar weer eens af te stoffen en wat vaker te gaan gebruiken. Want als we decentraal gaan doen, dan moeten we het ook goed doen.
Vooralsnog houd ik mijn Twitter account nog even aan, maar ga ik de meeste aandacht in Mastodon steken. Gewoon, omdat het kan. Je vindt me op @onnob@mastodon.social