2020 was natuurlijk een dramatisch jaar, maar op metalvlak is er veel moois uitgekomen. Het was moeilijk om ze te rangschikken, ook omdat ze zo verschillend zijn. Maar de plaat die ik het meest heb geluisterd is toch wel Psychotic Waltz.
- Psychotic Waltz – God shaped void
Melodieus, mooie arrangementen, doet denken aan Ghost. En aan Spirit Adrift. Niet bruut, wel retestrak en heerlijke nummers. En het meest geluisterd van al deze platen - Frigoris – …in Stille
Mijn soort Black Metal. Monotoon doch melodieus, met rare experimenten die aan de tachtiger Neue Deutsche Welle doen denken. Net voor het maken van deze lijst ontdekt en promt toegevoegd. - Green Carnation – Leaves of Yestertear
Progressive met luisterbare composities, niet neurotisch pielen om het pielen maar gewoon goede songs. - Dawn of Solace – Waves
Een van mijn favoriete gitaristen, Tuomas Saukkonen, vervult zijn prive melodoomdeath dromen. Fraai, zwaar, slepend, melodieus. - Spirit Adrift – Enlightened in Eternity
Elk jaar een album lijkt het devies, en ze worden er niet slechter van. Met overduidelijke invloeden van de klassieke rockbands en vroege metalpioniers. Als de klassieken je ding zijn, dan is dit een hele fijne plaat. - Havukruunu – Uinuos Syömein Sota
Finnen zingen in het Fins, folky, black. Met veel plezier, en dat hoor je. Een van de beste platen van het afgelopen jaar. - Fluisteraars – Bloem
Ik kende ze niet, maar deze plaat ademt oprechte blackmetal, niet perse trve en evil, maar vette vocalen, een gordijn van gitaar en verrassend goed afgemixt zonder glad te klinken. Het betere Hollandse Metaal. - Haken – Virus
Progressive, retestrak en complexe songs die prima te volgen zijn. Dit is tot waar ik prog ongeveer trek. Veel weirder en ik haak af, maar dit is echt een toffe plaat. - Invernoir – The Void and the unbearable Loss
Doomy black, slepend, sfeervol, in de stijl van My Dying Bride. Droeve gitaren, diverse zang en een desolaat metaal landschap. Love it. - Soliloquium – Things We Leave Behind
Ook weer wat doomy, maar wat opgewekter dan Invernoir - Fen – The Dead Light
Wederom black metal, niet perfecte productie en dat is prima, sfeervoll en atmosferisch, mooie songs, erg afwisselend - Marrasmieli – Between land and sky
Uptempo folky happy black, vette riffs, cello’s, stampende songs. What’s not to like? - The HU – The Gereg
Uit Mongolië, Melodisch, duister, viool, keelzang, hummppa achtige ritmes, en technisch gezien van eind 2019, maar voor mij een van de platen van afgelopen jaar
Ook luisterenswaardig: - Scaphoid – Absent Passages
- Wailing Storms – Rattle
- Ambassador – Care Vale
- Svalbard – When I die, will I get better?
- Countless Skies – Glow
- Necrophobic – Dawn of the Damnes
- Kardashev – The Baring of Shadows
- Slow Fall – Beneath The Endless Rains
- Descent – The Deviant