We zijn er even tussenuit geweest. Na een volle week snotteren en hoesten was het lekker weer even buiten te zijn, al dacht mijn lijf daar aanvankelijk anders over. Maar eenmaal aanbeland op Texel deden zon, zee en frisse lucht de rest en voelde ik me snel weer fit.
Texel is een apart Wadden eiland, ik ben namelijk alleen Terschelling en Schiermonnikoog gewend, en Texel riep bij mij niet dat waddengevoel op van kneuterigheid en rust. Texel is meer een verlengde van Noord-Holland voor mijn gevoel. Dat komt wellicht door de snelle en massale overtocht met de boot: in 20 minuten sta je met auto en al op het eiland, kom daar maar eens om op Schier.
Maar Texel is wel een plek waar we zeker nog een keer terugkomen om de natuurgebieden te voet te gaan verkennen, daarvoor was deze trip geen tijd, maar een volgende keer absoluut wel. En hotel Lindenboom was erg goed, ‘t is lang geleden dat ik in een hotel ben geweest waar je zo netjes, vriendelijk en in luxe werd geholpen.
Ook bijna een week niet getwitterd trouwens, ik merk dat het lastig is om niet te twitteren, maar dat je ook niet je hele griepgeschiedenis op internet hoeft te gooien, er zijn grenzen zeg maar. Sowieso heb ik ook even een kleine twitterdip gehad: Waarom doe ik dit, en voor wie. Maar goed, dat schijnt er bij te horen. Bovendien heb ik bijna al mijn collega’s aan het twitteren gekregen, dus dan kun je ook niet als eerste stoppen.