Na twee maanden Twitter te hebben gebruikt durf ik het wel aan om er een voorlopige conclusie aan te verbinden. Vijfhonderd tweets kostte het inderdaad om een beetje een beeld te krijgen van de hype waar iedereen het over heeft en om een eigen stijl van twitteren te ontwikkelen en een beetje door te krijgen waar het allemaal om draait. Ik doe hier verslag van mijn ervaringen van het gebruik van Twitter en pretendeer niet dat dit artikel alle aspecten van Twitter belicht, positief of negatief. Puur mijn mening over het gebruik ervan.
Verslavend, leuk en informatief
Ten eerste is Twitteren behoorlijk verslavend, en het gemak waarmee je vanaf de mobiele telefoon verslag doet van dingen die je meemaakt is echt een leuke manier om mensen op de hoogte te houden van wat je doet en waar je bent. Mobloggen zoals het bedoeld was. Twitter is ook een uitstekende bron van informatie mits je de juiste mensen volgt, het is de ultieme gossip engine, waardoor je de belangrijke nieuwsfeiten en -artikelen wel binnenkrijgt, in realtime, wat echt een van de sterke punten is.
Ook werkt Twitter als een interessante en laagdrempelige netwerk tool, je doet makkelijk nieuwe interessante contacten op. En het feit dat Twitter haar API heeft geopend voor ontwikkelaars leidt tot co creatie in het kwadraat, en wordt de basisfunctionaliteit uitgebreid met nieuwe, door de makers niet bedachte toepassingen.
Als (nieuwe) manier van communiceren, contact leggen, marketen, zenden en ontvangen, heeft Twitter absoluut de lat hoger gelegd en ik snap nu beter waarom ‘microbloggen’ verslavend is. Ik denk dat het continu doorgeven van status updates de komende jaren nog flink zal toenemen, mits de privacy issues daaromtrent nog wel worden opgelost.
Mindere kanten
Maar Twitter is ook chaotisch, onoverzichtelijk en onbetrouwbaar. Natuurlijk is het interessant een vehikel te hebben waarmee iedereen nieuws kan doorzenden, maar bij brekend nieuws twittert iedereen maar wat en zijn er altijd wel een paar mensen die proberen voor de lol foutieve berichten er in te strooien die door anderen dan weer vrolijk worden doorgestuurd. En dat is precies wat die mensen willen aantonen uiteraard. En wie is wie? De halve NOS redactie is zo onderhand al slachtoffer geweest van nep accounts, mensen die doen alsof ze radio 1 zijn bijvoorbeeld. En @MaximeVerhagen volgde de nep Wouter Bos.
Maar afgezien van menselijk wangedrag is er op Twitter zelf ook nog wel een en ander aan te merken. Zo is de service ronduit onbetrouwbaar, doet de API het vaak niet, en krijg je regelmatig een mededeling dat ‘er iets mis is’ gevolgd door een vage klantonvriendelijke opmerking dat je het later maar weer eens moet proberen.
Cartoon CC by Geek & Poke
En 140 karakters… tsja…. 140 is even goed als 160 of 120, maar de beperking in lengte leidt er wel toe dat mensen zich tot allerlei truuks wenden om maar zoveel mogelijk informatie in een tweet te kunnen proppen: url verkorters. Zo is een verkorte url van dit artikel het nietszeggende http://tinyurl.com/nsjome En zo weet je niet waar je op klikt, en moet je maar afwachten wat je te lezen krijgt. Voor een uitgebreide omschrijving is vaak geen ruimte. En soms krijg je iets onder ogen waar je niet op zit te wachten. Vooruitgang heeft z’n prijs 🙂
Ikzelf ben een lezer, wat inhoudt dat ik graag controle heb over wat ik lees, maar helaas kun je boven een aantal mensen die je volgt, de stroom gebabbel niet meer vollediglezen en ben je aangewezen op scannen. Wat dus niet mijn ding is. Hoe iemand als Erwin Blom 3280 mensen kan volgen is mij een raadsel.
De luxe van email
Ik mis de luxe die email biedt voor mooie volzinnen, voor attachments, threaded conversations, mappen en filters en volledige links. In Twitter zijn deze zaken echter niet standaard en je bent aangewezen op sites en programma’s die gebruik maken van de al eerder genoemde API. Onlangs uploadde mijn mobiele twitter app een foto naar een site waar ik zelfs nog nooit van had gehoord. En zo is er een hele zwerm aan sites, het zogenaamde Twitterverse, die allemaal een stukje van de taart leveren. Allemaal extra toevoegingen op de basisfunctionaliteit van Twitter, ontwikkeld door derden. Sommige goed, sommige ook niet.
Natuurlijk moet je dit op dit moment accepteren en kun je voor al deze dingen een externe applicatie gebruiken, maar in een tijd waarin metadata heerst zou het gewoon mogelijk moeten zijn om aan een tweet metadata toe te kennen: lokatie, beeld, een link, een categorie. Ik wil kunnen filteren: ik wil wel de rants van @bas_taart zien, maar niet de tweets van @bertbrussen over Zuilen, ik wil alle links die @erwblo post er uitvissen, maar verstoken blijven van het gepats van @vangeest, maar wel weer zijn tweets over boeken lezen.
Conclusie
Alles bij elkaar een super boeiende kennismaking met Twitter, het zal interessant zijn om te zien hoe Twitter zich zal gaan ontwikkelen ten opzichte van Facebook, Google Wave en anderen. Misschien is ook Twitter als merk een tijdelijk iets, maar het microbloggen, met of zonder toeters en bellen zal een blijvende trend zijn. Ik blijf in elk geval lekker twitteren. Je kunt me volgen op @onnob
PS: Een goed artikel dat dieper ingaat op Twitters open API, co-creatie en de gevolgen voor zoeken, marketing en nieuwsvoorziening vind je hier: How Twitter Will Change the Way We Live