Onderstaande post is geschreven voor de Sargasso jubileum week ter ere van ons 5 jarig bestaan, waarin een aantal schrijvers een keer een life-logje maken om te laten zien hoe het ook geweest had kunnen zijn.
Zo. De kerst is weer gehaald dit jaar. Doordat de deadline van een groot project op het werk is verschoven was er zelfs de mogelijkheid om vrij te zijn tussen kerst en oud & nieuw. Normaal vind ik het altijd wel leuk om kerst een beetje voor te bereiden – geen zwaar overdreven diners hoor, dat niet, maar wel voldoende activiteiten om je toch dat kerstgevoel te geven. Dit jaar was het echter zo’n jaar waarin de kerst ineens voor je neus staat als een onverwachte gast. Mijn kerstgevoel ontbreekt volledig.
De overburen zijn overduidelijk wel in de kerstsfeer, want iedereen die 2 uur besteedt aan het ophangen en perfectioneren van een op dennetak gelijkende slinger met tientallen lichtjes op het balkon is duidelijk op een missie om het dit jaar extragezellig te maken. Misschien dat het ontbreken van een kerstboom in huis verband houdt met mijn afwezige kerstgevoel? Wanneer ik rond de kerstdagen, door mijn werkritme gedreven, vroeg uit bed kom, is het aandoen van de kerstlichtjes altijd een teken dat er geen haast is deze dag. Dat je rustig aan wakker kunt worden, een muziekje op mag zetten en lekker kunt genieten van het niets doen. We hadden afgesproken dat er geen boom zou komen, het mini conifeertje op de schoorsteen voldoet helaas niet echt.
Misschien dat mijn toenemende afkeer van georganiseerde feestelijkheden er ook wel wat mee te maken heeft, want ook het door de werkgever georganiseerde zangkoortje met stichtelijke liederen, gluhwein en warme chocomel afgelopen donderdag kon me niet bekoren. Maar dat zou ook wel eens te maken kunnen hebben met mijn humeur zo ‘s ochtends vroeg. Ik haat verrassingen in de ochtend.
Dus daar zit je dan op de dag voor kerst, om zeven uur ‘s ochtends wakker geworden, een hele dag voor de boeg en een zee van vrije tijd. Maar zonder kerstgevoel.
Ik weet dat veel mensen kerst niet meer zien als christelijke feestdag en veel liever een paar extra vakantiedagen zouden hebben, maar volgens mij moeten we toch wel een paar gedeelde feestdagen hebben, al was het maar omdat je een bovengemiddelde kans hebt om eens met vrienden af te spreken omdat zij ook vrij hebben. Het is niet te geloven hoe druk iedereen is vandaag de dag, soms moet je om gewoon even bij te praten met iemand meer dan een maand vooruit gaan plannen.
Maar goed, dat kerstgevoel dus. Zou het kunnen zijn dan naast de bovengenoemde factoren de commercie en de veramerikanisering ook nog een negatieve invloed op het kerstgevoel kunnen hebben? Ik ben van mening dat dat -zij het zijdelings- wel meespeelt, al vind ik cadeautjes onder de kerstboom wel een leuke vervanging voor de sinterklaas surprise. Dat heb je namelijk na dertig jaar ook wel gezien. Maar goed, geen kerstboom dus. Wel cadeautjes, maar die liggen uitgestald naast de televisie weg te kwijnen. Maar de stortvloed aan parfumreclame, tussenstanden aan middenstandsomzet en aantallen pinbetalingen zijn zaken waar ik niet op zit te wachten.
Blijft over de veramerikanisering van het kerstfeest. Dat is iets waar ik me wel aan kan irriteren. Niet dat ik christelijk ben, maar het spirituele aspect van kerst heeft me altijd wel aangesproken. Een beetje reflectie, samenzijn met vrienden, huiselijkheid, vrede op aarde, het staat in schril contrast met de kerstman of het volplempen van de voorgevels van huizen met knipperende rendieren. Wat een feest.
Toen ik een paar weken geleden de kerstman zijn intrede zag doen in Noordwijk wist ik dat het hek van de dam was, dat we die dikke amerikaanse gelukszoeker het land nooit meer uitkrijgen. Aan een kabel kwam die bolle het land in zeilen, en alhoewel het niet helemaal soepel ging bleef de bliksemschicht uit de hemel, waar ik stiekum op hoopte, achterwege, stortte hij niet te pletter, en kon zijn zegetocht door de lage landen vervolgen.
Hoe nu verder? Wel, vandaag eten we gezellig indisch met de schoonouders, morgen gewoon met z’n tweetjes, en tweede kerstdag trekken we met vrienden op, geven we cadeautjes en doen we net alsof dat kerstgevoel er wel is. De rest van de vakantie zal gevuld worden met zaken die in de normale weken te weinig tijd krijgen. Lekker een dag opofferen om dat boek te lezen, een computerspelletje uit te spelen of de handleiding van de camera eens helemaal door te lezen. En hopelijk lukt het me om in de tweede helft van de week eens een paar keer lekker uit te slapen. Dat lijkt me wel fijn.
Ik wens u allemaal een zalig kerstfeest.