Zo, mijn computer is eindelijk terug. Terug van een logeerpartij bij de mannen van de Computerservice in Voorburg. Hij startte niet meer op vanwege een kapot moederbord, en ik heb deze gelegenheid aangegrepen om ‘m maar eens een extreme makeover te geven. Meer werkgeheugen, betere videokaart, nieuwe processor. Eigenlijk een hele nieuwe computer, verscholen in dat 13 in een dozijn Fujitsu Siemens uiterlijk. En dat voor de prjis van een lousy Dell, een goede deal als je het mij vraagt…
Maar zonder pc viel het me wel op hoezeer mijn leven is verweven met de pc en internet. Natuurlijk zijn de diverse sites waar je zoal rondhangt nog beschikbaar in Google Reader met een laptop van de zaak die voor een gedeelte dezelfde bookmarks heeft, maar het niet bij de hand hebben van je foto’s, muziek, wachtwoorden en programmatuur voelt toch alsof er een stuk van jezelf niet meer werkt.
Aan de andere kant is het ook wel weer eens leuk om een tijdje wat meer offline te zijn, je door die stapel boeken te kunnen worstelen die je al maanden probeert uit te lezen. Even terug naar je First Life zogezegd. En het was ook wel een moment van bezinning over de hoeveelheid zooi die ik bewaar op de pc, zeker toen ik een artikel las van Leo van Zen Habits over de Digital Packrat, en bleek dat ik op meerdere symptomen ja moest zeggen.
Ik ben een behoorlijk georganiseerd persoon op de pc, maar de enorme hoeveelheid data (foto’s, documenten, muziek, bookmarks) bestaat voor een deel uit zaken die ik nooit gebruik, en als ik ze gebruik dan vraag ik me vaak af wat me heeft bezield dit op te slaan.
Fascinerende inzichten, alleen maar doordat je pc een paar weken bij de reparateur staat. Mooi nietwaar?
